คุยกับพ่อตงเฉื่อย/ไฟเตาะแตะ, เล่าเรื่องลูก, วินัยเริ่มที่เด็ก, วินัยของลูก,

ชีวิตนายตูตู้กับการเดินทางด้วยรถยนต์ ดูจะเป็นสิ่งที่คู่กันมาตั้งแต่เกิด โดยเฉพาะช่วงอนุบาลเป็นต้นมา ต้องนั่งตะลอน ๆ อยู่บนรถทั้งเช้าและเย็น ถ้ากรมการขนส่งทางบก ยอมให้เด็กอนุบาล 3 สอบสัมภาษณ์เรื่องกฎจราจรได้ นายตูตู้คงจะได้คะแนนเต็มเป็นแน่ อย่างเช่น จะเลี้ยวเข้าซอยบ้านก็ต้องเปิดไฟเลี้ยวขวา ตอนนั้นนายตูตู้ไม่รู้หรอกว่า เขาเรียกไฟเลี้ยว นายตูตู้เขาเรียกว่าไฟเตาะแตะ ทั้งนี้เพราะเวลาเปิดไฟเลี้ยว มันจะมีเสียง เตาะ....แตะ...เตาะ...แตะ...เสียงไฟเลี้ยวรถคุณเป็นแบบนี้หรือเปล่าครับ

พอจะแซงก็ต้องเปิดไฟเตาะแตะ เวลาวิ่งช้าก็ต้องวิ่งช่องซ้าย แซงต้องแซงทางขวา ไฟเหลืองปุ๊บต้องหยุดปั๊บ ขึ้นรถต้องคาดเข็มขัดนิรภัยทันที ไม่ว่าจะวิ่งในซอย หรือบนถนน หรือกลางทุ่ง นายตูตู้เห็นพ่อกับแม่ปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอ ทั้งต่อหน้าและลับหลังตำรวจ

เย็นวันหนึ่ง เราขับรถกลับบ้านตามปกติ ความที่ถนนโล่งมาก พอมาถึงปากซอยผมก็เลยเลี้ยวขวับเข้าซอยเลย พ้นปากซอยมาได้หน่อยหนึ่ง นายตูตู้ถามเสียงดังทีเดียวว่า

"พ่อ ๆ เมื่อตะกี้ ทำไมพ่อไม่เปิดไฟเตาะแตะล๊ะพ่อ?"

ไม่รู้จะตอบลูกว่าอย่างไร ได้แต่นึกถึงนิทาน แม่ปูกับลูกปู คุณพ่อคุณแม่คิดเหมือนผมไหมครับ?

พ่อตงเฉื่อย

...กลับไปหน้าพ่อตงเฉื่อย...